D 5.1                 :   การบูรณาการบริการทางวิชาการแก่สังคมกับพันธกิจอื่น

ชนิดของตัวบ่งชี้    :   กระบวนการ (P)

    ปรับเปลี่ยนจากตัวชี้วัด สมศ. 8  จากหลักการสำคัญของตัวชี้วัดคือ การบริการวิชาการมาพัฒนา ด้านการเรียนการสอน ด้านวิจัยหรือทั้งสองด้าน และสอดคล้องการจัดทำรายงานผลการดำเนินการด้านบริการวิชาการของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยโดยปรับเพื่อให้เหมาะสมกับการดำเนินงานในระดับภาควิชา

การคิดรอบปี        :   ปีการศึกษา

คำอธิบาย            :  

             การบริการทางวิชาการแก่สังคมเป็นภารกิจหลักอย่างหนึ่งของสถาบันอุดมศึกษา สถาบันและคณะพึงมีระบบและกลไกในการบริการทางวิชาการแก่สังคมที่เป็นรูปธรรม และมีการจัดโครงสร้างหน่วยงานเพื่อเป็นกลไกในการขับเคลื่อนระบบดังกล่าว โดยภาควิชา ซึ่งเป็นหน่วยย่อยของคณะ ก็มีภารกิจที่สำคัญที่จะร่วมให้บริการทางวิชาการ ทั้งนี้ การให้บริการวิชาการต้องเชื่อมโยง/บูรณาการกับการจัดการเรียนการสอนและการวิจัยอย่างเป็นรูปธรรม และสนองความต้องการของชุมชน ภาครัฐ ภาคเอกชน หน่วยงานวิชาชีพ และสังคมได้อย่างมีคุณภาพตามศักยภาพและความพร้อมตามจุดเน้นของสถาบัน คณะ และภาควิชา

 

เกณฑ์มาตรฐาน:   เชิงคุณภาพ คิดเป็นข้อ
  1. มีการบูรณาการงานบริการวิชาการแก่สังคมที่คณะหรือภาควิชาจัดดำเนินการกับการเรียนการสอนอย่างน้อย 1 รายวิชาของภาควิชา
  2. มีการบูรณาการงานบริการวิชาการแก่สังคมที่คณะหรือภาควิชาจัดดำเนินการกับงานวิจัย
  3. มีการประเมินผลความสำเร็จของการบูรณาการงานบริการวิชาการกับการเรียนการสอนตามเกณฑ์ข้อ 1
  4. มีการประเมินผลความสำเร็จของการบูรณาการงานบริการวิชาการกับการวิจัยตามเกณฑ์ข้อ 2
  5. มีการนำผลการประเมินในเกณฑ์ข้อ 3 และ/หรือ 4 ไปปรับปรุงการบูรณาการงานบริการวิชาการกับการเรียนการสอนและ/หรือ การบูรณาการงานบริการวิชาการกับการวิจัย

เกณฑ์การประเมิน :

คะแนน 1

คะแนน 2

คะแนน 3

คะแนน 4

คะแนน 5

มีการดำเนินการ

1ข้อ

มีการดำเนินการ

2 ข้อ

มีการดำเนินการ

 3 ข้อ

มีการดำเนินการ

 4 ข้อ

มีการดำเนินการ

5 ข้อ